خودم جونم

تا حالا شده به دوستتون، به عزیزترین کسی که تو زندگیتونه یه بدیه خیلی بزرگ کرده باشین؟؟؟؟  وقتی بعدش بهش فکر میکنین، انگار حس میکنین اونی که این کارا کرده شما نبودین، یه آدم بد بوده تو جلد شما، اصلا باورتون نمیشه، که خودتون بودین که اون کارا انجام دادین، بعدش وقتی به خودتون میاین، فقط و فقط از طرف مقابلتون یه چیزی میخوایین،یه چیزه خیلی بزرگ، یه چیزی که شاید به اسم خیلی کوچیک باشه، اما در اصل بزرگه، بهش میگن فرصت که شامل صبر و تحمل میشه، فرصت میخوایین که جبران کنین، همه ی بدی ها رو، که اون آدم بده را عوضش کنین، خودتون بشین، همونی که تو دلتون داد میزنه و شما همش خفه اش میکنین،همونی که من دلم خیلی براش تنگ شده، همونی که توی منه، اونی که خوبه، اونی که مهربونه، دروغ نمیگه، اذیت نمیکنه، همونی که یه وقتایی اشک من و در میاره، همونی که باهام قهره، همونی که هرچی صداش میکنم جوابمو نمیده، همونی که ازش خیلی جدا شدم، ازش خیلی دور شدم،میخوام بهش بگم راضیه جونم، من و ببخش، بهم یه فرصت دیگه بده، خوب میشم، قسم میخورم، خودت میدونی که هیچوقت سر چیزای الکی قسم نمیخورم، قسم برام مقدسه، ببین چقدر مهمی که دارم قسم میخورم، میدونم اونی که فرصت میده باید صبور باشه، تحمل و شکیبایی داشته باشه، صبور باش دلم،  تا همین الان هم خیلی صبور بودی، ساکت بودنت وقتی که داشتم گه میزدم به زندگیت، صبور بودنت وقتی داشتم بهت تهمت میزدم و بخشیدنت وقتی بازم میدونستی بازم تکرارش میکنم، شکیبا بودنت وقتی فکر میکردی یه روز سرم به سنگ میخوره و آدم میشم همش قابل ستودنه، از اینکه ساکت نشستی و نگام کردی و من فقط رفتم، رفتم تا ته چاه، .... من و شرمنده میکنه، من و ببخش. یه فرصت دیگه بهم بده، دختر خوبی میشم، قول میدم.

امضا: راضیه ی بد

پ ن: دلم تنگه خودم بود نوشتم