میخندم

اینجا، درست همین جا که نشسته ام

با خودم، دوتایی

خودم،

کسی که هرلحظه منتظر است با او حرف بزنم

با هم رو دربایسی نداریم

کلی با هم حرف میزنیم

با خودمان

بگذار اطرافیان هر چه میخواهند بگویند

آری

من دیوانه شده ام

همه با خودشان حرف میزنند

فقط یک عده ای میدانند که دارند با خودشان حرف میزنند

یک عده ای نمیدانند

مهم نیست

مهم این است که،

دیگر تنهایی ازارم نمی دهد

تنها بودنم را شکر میکنم

خیلی مواظبش هستم

انقدر که به هیچ قیمتی حاضر نیستم کسی به زندگی شیشه ای ام نزدیک شود

زندگیمان شاید به ظرافت یه بلور شیشه ای باشد

به ظرافت همان تنگ بلور ماهی

گه هفته ی پیش شکستم

و یکی از ماهیان (شغالی ام) زیر خرده شیشه ها گم شد

و من خوشحال از اینکه

سه تای دیگه را نجات دادم

همین جا که نشسته ام خوب است

این طرف بلور شیشه ای

از همین جا نگاه میکنم

به هیاهوی زندگی

و می خندم به این مردم....چه درگیرند با خودشان!

باورکن اگر از آن ها بپرسی حتی نمی دانند با خودشان هم چند چنداند!!!

تنهایی نعمت است

خارج از هیاهوی همه شهر و مردمانش

پشت همین بلور شیشه ای

حتما با خود میگویی

پشیمان میشوی حتما

و من میخندم و میگویم

میشوم نه

شدم حتما

و تو باز میگویی

دیوانه ای

و من میخندم

میخندم

میخندم

لعنتی، خنده هایم گریه دارد

...